| Crearmguefe | Data: Marti, 05.11.2013, 06:24:56 | Mesaj # 1 |
|
Privat
Rang: Membrii
Mesaje: 1
Puncte: 0
Status: Offline
| <a href="http://www.kineman.pl">filmy darmowe online</a>
Mike Leigh jest jednym z pięciu, przypuszczalnie sześciu współczesnych reżyserów, po których filmy sięgam w ciemno. Nie wiem, bądź to dobrze. Niosą one w większości wypadków tak pokaźną dawkę szczerej, bolesnej natomiast smutnej prawdy, że zgromadzenie spośród nimi zupełnie nie wypada aż do łatwych. Masochizm? Zero spośród tych rzeczy. Leigh jak niewiele który potrafi łącznie spośród tą goryczą sprezentować widzom bezusterkowy część krzepiącej okolica życia - krzepiącej, albowiem pełnej ludzkiej bliskości, niemniej jednak nieznajoma pani ażeby nam się pierwotnie wydała. Całość czy też zero, nie najważniejszy, nie ostatni oraz nawet nie centralny klisza brytyjskiego reżysera, gruntownie wpisuje się w tę ideę.
Trzy rodziny, trójka córki, niejaki potomek męski. Komunalny blok mieszkalny, ciężka dzieło, młodzieńcze bunty, chwile słabości, nirwana i otrzeźwienie. Blaski a cienie codziennego życia.
Wszystko bądź nul jest kolejnym filmem reżysera, mówiącym o trudzie budowania, tymczasem przede wszystkim utrzymywania relacji. O tym, jak łatwo poddajemy się rutynie, podczas gdy niezmiernie codzienne troski potrafią przysłonić nam potrzebę codziennych znaków uczucia, podczas gdy trudno uwolnić się od czasu rutyny zaś zawalczyć o siebie jeden drugiego, jak duże wstrząsy trzeba przetrzymać, żeby wycofać się ze skorupy natomiast wspomóc się na ramieniu, które jeszcze ostatnimi czasy było pierwszym, w których szukaliśmy oparcia. Owo również przykry dzieło malarskie brytyjskiej młodzieży początku wieku - znudzonych codziennością, wulgarnych, gardzących rodzicami, oraz przede wszystkim bezlitośnie osamotnionych.
Tym, co w największym stopniu w tej rodzinnej trylogii uderza, to smutna pochwała losu, która wyziera z bohaterów w każdym geście. Phil (znakomity Timothy Spall) ze sceny na scenę zapada się w sobie, zdając sobie stopniowo sprawę, jaką pozycję zajmuje w domu oraz w oczach swojej ukochanej. Penny (Lesley Manville) sprawia odczucie osoby, która wypłakała już całe swoje życie oraz jedyne, co jej zostało, owo nieostry, wpatrujący się ze zmartwieniem w dal spojrzenie oraz ściskany kurczowo w dłoniach garnuszek z kolejną kawą. Ich dziatwa - Rachel (Alison Garland) i Rory (James Corden) to wręcz przeciwnie z pozoru dwoje bieguny; wspólnym mianownikiem ich młodych egzystencji jest zupełny brak perspektyw - na przyszłość, pracę, zdrowie, amor, eudajmonia po prostu. Idea dojmująca smutna zwłaszcza z racji ich startującego jednakże nie prędzej życia. Podobne przepowiednia wisi nawiasem mówiąc plus ponad dwiema kolejnymi młodymi bohaterkami - uwikłaną w toksyczny sztama z miejscowym zbirem Donną (Helen Coker) i trzymającą w w charakterze takich ryzach alkoholową rodzinę Samanthą (dojrzewająca po tej stronie nie prędzej aktorsko, jednak w tym momencie zwiastująca ogromny esprit Sally Hawkins). Jedyną postacią, która sytuuje się gdzieś między tego emocjonalnego bałaganu, jest Maureen - ruch skądże na miarę niezaskakujące, gdyż Leigh obsadził w tej roli Ruth Sheen, aktorkę, która niesie swoją grą nie inaczej ogromny towar ciepła, iż potrafi przełamać największą gorycz tudzież melancholię.
Taki owo film. Na wskroś szablonowy i całkowicie w tej zwykłości bajeczny. Właściwie nieledwie zdalny, zaś w rzeczywistości wybitnie bliźni. Strapiony i nieznośny, tudzież jednakże hoży tudzież beztroski. Kiedy istnienie. Znów.
Chyba nie umiem tworzyć dzieło o kinie Mike'a Leigha. Nie umiem prawdopodobnie też wskazywać, co jest w nim faktycznie bardzo ujmującego, że kupuje mnie w jednym momencie. Podczas gdy mówię, piszę o przed, wiem, iż nie lecz wciąż odrobinę jaki go ogląda, ale podobnie zna i kojarzy. Bądź kiedy niekiedy nawet tudzież naprawdę, atoli jego twórczość robi niewielkie albo żadne uczucie, niedaleko że warsztatu Leighowi nikt cofnąć się nie prawdopodobnie (i nie odmawia). Kiedy się owo więc dzieje, przypominam sobie teorię Rolanda Barthesa. Prawdopodobnie filmy Leigha są przed chwilą moim małym punctum, miejscem na mapie światowej kinematografii, które porusza mnie w mocny, owszem mi wzięty, niepojęty a trudny aż do zwerbalizowania podejście? Jednakowoż mogę dokonać, iż moje punctum stanie się Waszym punctum? Nie mogę. Mogę wewnątrz to dodać odwagi aż do znalezienia swojego. I przypuszczalnie obecnie je macie?
<a href="http://www.kineman.pl">filmy darmowe online</a>
|
| |
| |
